Tο παιχνίδι είναι το πολυτιμότερο εργαλείο για τη διαμόρφωση της ανάπτυξης του εγκεφάλου του παιδιού, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης της γλώσσας.
Υπάρχουν έξι επίπεδα παιχνιδιού στην κοινωνική αλληλεπίδραση των παιδιών:
το ελεύθερο παιχνίδι παρατήρησης,
το διδακτικό παιχνίδι παρατήρησης,
το μοναχικό παιχνίδι,
το παράλληλο παιχνίδι,
το συντροφικό παιχνίδι
το συνεργατικό παιχνίδι.
Κάθε επίπεδο είναι πιο περίπλοκο από το προηγούμενο, και απαιτεί περισσότερη επικοινωνία και πιο περίπλοκες γλωσσικές δεξιότητες.
Το παιχνίδι χρησιμοποιείται από την αρχική φάση της αξιολόγησης. Πρέπει να δημιουργηθεί σχέση εμπιστοσύνης πρώτα μεταξύ παιδιού και θεραπευτή, και αυτό επιτυγχάνεται μέσα από το παιχνίδι!
Μέσω του παιχνιδιού αναπτύσσεται ο εσωτερικός λόγος, ο οποίος με τη σειρά του συμβάλει στην ανάπτυξη του αντιληπτικού και στη συνέχεια του εκφραστικού λεξιλογίου. Έτσι, αν ένα παιδί δεν έχει τις ικανότητες του παιχνιδιού, τότε όλο το σύστημα του, της γλώσσας και της ομιλίας μπορεί να επηρεαστεί.